Hi Familie en vrienden,

Ik werd vriendelijk verzocht door mijn moeder om mijn blog weer eens up te daten! Ja, ik heb serieus iemand nodig die me soms even herinnert dat er natuurlijk ook nog andere mensen zijn naast mijn mama, papa, broertje en zusje die benieuwd zijn naar mijn verhalen. Niet dat ik jullie vergeten ben hoor, haha.

Sinds een paar dagen ben ik weer terug van mijn vakantie in Margaret river. De eerste paar dagen hadden we heerlijk weer, waar we heel erg blij mee waren omdat Nina en Mark die dagen de Cape to Cape wedstrijden hadden. Vier dagen Mountainbiken… Petje af! Lexi en ik waren het support team. ‘S morgens gingen we leuke dingen bezoeken daar in de omgeving en daarna reden we naar de eindstreep toe om Nina en Mark te ontvangen! Greg en Helena, twee goede vrienden van Mark en Nina waren mee, dus die sleepte mij en Lexi naar alle plekken toe, zoals de Chocolade fabriek, Candy shop, Winery etc.

Nadat de Cape to cape erop zat zijn we voordat we vertrokken naar onze tweede bestemming nog prachtige wandeling gaan maken langs de kust. Het was zo ontzettend mooi. We hadden heel slim een auto geparkeerd bij Punt A en een auto bij Punt B. Toen we bijna bij Punt B waren, kwamen we erachter dat we de sleutel van die auto bij Punt A vergeten waren, hahaha. Mark en Greg zijn toen helemaal terug gelopen, en Nina en ik hebben 4 uur lopen wachten op ze. Stelletje slimmerikken ook. Owja, we waren óok onze camara’s vergeten, en ik zelfs mijn mobiel, dus geen foto’s van ons spetterend uitzicht.

Onze tweede bestemming was helemaal naar het puntje toe van Australië. Augusta. Prachtig daar. Jammer genoeg werd het weer vanaf toe ook best slecht. Ik had wel het geluk dat ik op de enige dag zonder tropische regenbuien mijn toer gepland had! Ik ben lekker in mijn eentje een kanoe en grotten toer gaan doen. Ontzettend leuk. Ik voelde me een enorme tourist, maar goed, dat ben ik eigenlijk ook hé. De guide was een heerlijke man die precies in mijn plaatje pastte van een toerleider. Ik heb die dag door een grot gekropen op mijn buik, en gereesd in de kanoe alsof mijn leven er vanaf hing, (Jammer genoeg werd ik alsnog tweede bij het wedstrijdje). Wat een lol had ik.

De dagen daarna hebben we lekker gehangen, gelezen, in kroegjes gezetten en toen gingen we naar onze derde bestemming! We hadden nog 1 race op het lijstje staan. Een race waarbij je een team hebt, waarbij iedereen 1 disipline doet. Je had het kajaken, zwemmen, mountainbiken en rennen. Serieus, deze familie is bijna te sportief. Ik keer mijn kont nog niet om en ze zijn weer aan het fietsen, zwemmen of ze zitten opeens in een sportschool.

De dag voor deze race, kreeg ik het zeer onprettig nieuws dat oma niet meer zou gaan herstellen van haar blaaskanker en dat zusje Anna behoorlijk ziek was en dat er iets niet goed zat/zit. Ik was enorm van slag en verdrietig en heel erg bezorgd om mijn kleine zusje. Mijn eerste instinct was dan ook, ik wil NU naar huis. Ik heb me in tijden niet zo naar gevoeld als op die dag. Je voelt dan pas echt even hoe ver je van huis bent.

Mark bood aan dat ik het mountainbike gedeelte zou doen in de race van de volgende dag. Mijn litteken is zodanig genezen op mijn been dat het ‘ kon’. Het was beter om nog even te wachten, maar ach, ik had even goede afleiding nodig! Ik heb al mijn frustraties, verdrietig en dat gevoel van ‘ wat heeft mijn zusje’ in het fietsen gelegd. Het heeft ook zeker zijn vruchten af geworpen. In 1 uur en 20 minuten had ik de 26 kilometer mountainbiken afgelegd. Samen met Nina die het zwemmen deed en de twee andere mensen in ons team die het kajaken en rennen deden zijn we 47ste geworden van meer dan 1000 teams. Nou, dat was een feestje waard!

Wat Anna heeft weten we nog niet, we weten dat ze in het begin een schikbarend laag aantal witte bloedlichaampjes in haar lichaam had, en dat dat nu weer gestegen is. Oftewel, we moeten nog wachten tot we weten wat onze Annie heeft. Er valt nog meer te vertellen hierover, maar ik moet eerlijk zeggen dat ik niet weet hoe ik sommige dingen moet uitleggen.

Nu ben ik weer terug van mijn vakantie. Ik dacht dat we verlopig ook niet meer op vakantie gingen, maar ik kwam erachter dat we over twee weken een week op de boot naar Rottnest eiland gaan. Ja, toen ze mij vertelde dat ze een jaar gingen genieten.. meende ze het ook echt. Had alleen niet verwacht dat we zó vaak op vakantie zouden gaan. Maar, ik klaag niet hoor!

Hier in Perth blijf ik nog steeds veel nieuwe meiden ontmoeten. Ik heb ook al een paar meiden gevonden met wie het erg goed klikt en met wie ik ook graag vaker afspreek (wat we dan ook doen).

Ik heb mij niet gehouden aan mijn beloofde aan mama. ‘ Je mag niet verliefd worden daar in Australië Lisa’ ‘ Volgend jaar kom je gewoon weer terug naar Nederland’ . Sorry mam, maar ik ben hopeloos verliefd! Lexi heeft helemaal mijn hart gestolen. Wat ben ik gek op dit meisje.

Sinds dat ik weer thuis ben van vakantie ben ik nog niet veel thuis geweest, Na twee weken intensief met Mark, Nina en Lexi, was het weer tijd voor een paar girlsdays! Vandaag ben ik voor het eerst weer eens een middagje thuis, dus na de schop van mama onder mijn kont.. is tadaaa, hier het resultaat van mijn vrije middag! Misschien moet ik íets vaker lekker een middagje achter mijn laptop kruipen.