lisaswildens.reismee.nl

Zwaar leven

Hi allemaal,
Nou, daar ben ik dan. Keurig op tijd met mijn volgende blog.

Het waren twee weken vol met geniet momentjes. Veel afgesproken met andere meiden en leuke dingen ondernomen.
Ik heb mijn vrije dagen op dinsdag en woensdag omdat Lexi dan naar het kinderdagverblijf gaat maar nu heb ik ook twee zaterdagen vrij gehad. Heerlijk. Ik ben er gelijk op uit gegaan met de meiden.
Eerste weekend ging ik met Daisy en drie Duitse meiden naar een nationaal park. Heerlijk gewandeld en gepicknickt daar. Twee
watervallen bezocht en behoorlijk wat afgelachen. In Januari ga ik met Daisy en Marie, 1 van de Duitse meiden, naar Melbourne voor een midweek, dus het was leuk om Marie nu te ontmoeten.

Afgelopen zaterdag ben ik met 6 Nederlandse meiden en 3 Iraanse mannen naar de Serpentine Falls geweest. Erg mooie omgeving, en je kon er heerlijk zwemmen! Op een gegeven moment zag ik een jongen van een rots afspringen, van een enorme hoogte. Ik, met mijn stomme kop, bedacht dat ik dat ook wel wou doen. Oftewel, Lisa naar boven klimmen en na 1 minuut twijfelen, BOEM, in het water gesprongen. Jammer genoeg kon ik mijn lichaam van zo'n hoogte niet stil houden en belande ik half op mijn billen. Nu heb ik dus prachtige blauwe plekken op mijn bovenbeen. Maar, Ik heb het maar weer wel mooi gedaan! Later hoorden we dat een meisje de week daarvoor ook had bedacht ervan af te springen en daarbij verkeerd neer kwam. Been geamputeerd. Dan ben je toch wel even heel blij dat je goed geland bent!

Dezelfde dag nog lekker een filmavond bij mij gehad met een groep meiden. Toch altijd wel erg fijn dat Nina en Mark daar zo makkelijk mee zijn! Leuke film gezien, lekker gekletst en ook de kat kwam twee keer met een leuke bijdrage. Hij kwam kakkerlakken naar binnen slepen. Altijd leuk als je met meiden dan daar zit. Gillen dat die kunnen!

Voor de rest een keer lekker op het strand gelegen, jacuzzi in de tuin bezocht, regelmatig op de racefiets gestapt, lekker op Lexi gepast en veel gelachen en gekletst met Nina (Die me net vertelde dat ze zwanger is!!)

Verder zijn er onverwachtse ontwikkelingen. Een gezin in Sydney heeft contact met mij opgenomen. Ze vonden mij op een site waar ik mij een tijd geleden op aangemeld had, en vroegen of ik misschien bij hun een paar maanden Au pair zou willen zijn. Ik was niet op zoek naar een ander gezin, ik heb het namelijk heeeeel fijn hier in Perth, maar ik ben wel met ze gaan mailen. Het zou ontzettend gaaf zijn om ook nog een ander deel van Australië te verkennen. Perth is een fijne stad, maar het is afgelegen van alle andere steden. Zondag had ik een skype gesprek met het gezin. Astrid, Nederlands, komt over als een fijne vrouw en de kindjes zijn super schattig. Jenna, 1,5 en Summer, 5. Ik ben dus serieus aan het overwegen om in Januari die kant op te gaan. Nina en Mark willen me niet weg hebben, maar ze vinden dat ik het vooral moet doen. Waarschijnlijk ben ik maar 1 keer zo lang in Australië, dus vooral de uitdaging om zoveel mogelijk te gaan zien van het land! Ziet er dus naar uit dat wanneer ik in Januari naar Melbourne ga voor een korte vakantie met mijn vriendinnen, ik in 1 keer door kan naar Sydney! Ik ben benieuwd.

Deze week hebben Nina en ik heerlijk het huis voor onszelf omdat Mark weer 5 dagen in het andere ziekenhuis werkt ergens ver weg. Dit betekend: Bloot in de jacuzzi samen en een dagje in pyjama rondlopen. Heerlijk geen mannen in de buurt.
Maandag vertrekken we weer voor een weekje op vakantie! Lekker op de boot naar Rottnest eiland. Wat een leven. In April kom ik terug als een neger!

Liefs

Mijn vakantie in Margaret river

Hi Familie en vrienden,

Ik werd vriendelijk verzocht door mijn moeder om mijn blog weer eens up te daten! Ja, ik heb serieus iemand nodig die me soms even herinnert dat er natuurlijk ook nog andere mensen zijn naast mijn mama, papa, broertje en zusje die benieuwd zijn naar mijn verhalen. Niet dat ik jullie vergeten ben hoor, haha.

Sinds een paar dagen ben ik weer terug van mijn vakantie in Margaret river. De eerste paar dagen hadden we heerlijk weer, waar we heel erg blij mee waren omdat Nina en Mark die dagen de Cape to Cape wedstrijden hadden. Vier dagen Mountainbiken… Petje af! Lexi en ik waren het support team. ‘S morgens gingen we leuke dingen bezoeken daar in de omgeving en daarna reden we naar de eindstreep toe om Nina en Mark te ontvangen! Greg en Helena, twee goede vrienden van Mark en Nina waren mee, dus die sleepte mij en Lexi naar alle plekken toe, zoals de Chocolade fabriek, Candy shop, Winery etc.

Nadat de Cape to cape erop zat zijn we voordat we vertrokken naar onze tweede bestemming nog prachtige wandeling gaan maken langs de kust. Het was zo ontzettend mooi. We hadden heel slim een auto geparkeerd bij Punt A en een auto bij Punt B. Toen we bijna bij Punt B waren, kwamen we erachter dat we de sleutel van die auto bij Punt A vergeten waren, hahaha. Mark en Greg zijn toen helemaal terug gelopen, en Nina en ik hebben 4 uur lopen wachten op ze. Stelletje slimmerikken ook. Owja, we waren óok onze camara’s vergeten, en ik zelfs mijn mobiel, dus geen foto’s van ons spetterend uitzicht.

Onze tweede bestemming was helemaal naar het puntje toe van Australië. Augusta. Prachtig daar. Jammer genoeg werd het weer vanaf toe ook best slecht. Ik had wel het geluk dat ik op de enige dag zonder tropische regenbuien mijn toer gepland had! Ik ben lekker in mijn eentje een kanoe en grotten toer gaan doen. Ontzettend leuk. Ik voelde me een enorme tourist, maar goed, dat ben ik eigenlijk ook hé. De guide was een heerlijke man die precies in mijn plaatje pastte van een toerleider. Ik heb die dag door een grot gekropen op mijn buik, en gereesd in de kanoe alsof mijn leven er vanaf hing, (Jammer genoeg werd ik alsnog tweede bij het wedstrijdje). Wat een lol had ik.

De dagen daarna hebben we lekker gehangen, gelezen, in kroegjes gezetten en toen gingen we naar onze derde bestemming! We hadden nog 1 race op het lijstje staan. Een race waarbij je een team hebt, waarbij iedereen 1 disipline doet. Je had het kajaken, zwemmen, mountainbiken en rennen. Serieus, deze familie is bijna te sportief. Ik keer mijn kont nog niet om en ze zijn weer aan het fietsen, zwemmen of ze zitten opeens in een sportschool.

De dag voor deze race, kreeg ik het zeer onprettig nieuws dat oma niet meer zou gaan herstellen van haar blaaskanker en dat zusje Anna behoorlijk ziek was en dat er iets niet goed zat/zit. Ik was enorm van slag en verdrietig en heel erg bezorgd om mijn kleine zusje. Mijn eerste instinct was dan ook, ik wil NU naar huis. Ik heb me in tijden niet zo naar gevoeld als op die dag. Je voelt dan pas echt even hoe ver je van huis bent.

Mark bood aan dat ik het mountainbike gedeelte zou doen in de race van de volgende dag. Mijn litteken is zodanig genezen op mijn been dat het ‘ kon’. Het was beter om nog even te wachten, maar ach, ik had even goede afleiding nodig! Ik heb al mijn frustraties, verdrietig en dat gevoel van ‘ wat heeft mijn zusje’ in het fietsen gelegd. Het heeft ook zeker zijn vruchten af geworpen. In 1 uur en 20 minuten had ik de 26 kilometer mountainbiken afgelegd. Samen met Nina die het zwemmen deed en de twee andere mensen in ons team die het kajaken en rennen deden zijn we 47ste geworden van meer dan 1000 teams. Nou, dat was een feestje waard!

Wat Anna heeft weten we nog niet, we weten dat ze in het begin een schikbarend laag aantal witte bloedlichaampjes in haar lichaam had, en dat dat nu weer gestegen is. Oftewel, we moeten nog wachten tot we weten wat onze Annie heeft. Er valt nog meer te vertellen hierover, maar ik moet eerlijk zeggen dat ik niet weet hoe ik sommige dingen moet uitleggen.

Nu ben ik weer terug van mijn vakantie. Ik dacht dat we verlopig ook niet meer op vakantie gingen, maar ik kwam erachter dat we over twee weken een week op de boot naar Rottnest eiland gaan. Ja, toen ze mij vertelde dat ze een jaar gingen genieten.. meende ze het ook echt. Had alleen niet verwacht dat we zó vaak op vakantie zouden gaan. Maar, ik klaag niet hoor!

Hier in Perth blijf ik nog steeds veel nieuwe meiden ontmoeten. Ik heb ook al een paar meiden gevonden met wie het erg goed klikt en met wie ik ook graag vaker afspreek (wat we dan ook doen).

Ik heb mij niet gehouden aan mijn beloofde aan mama. ‘ Je mag niet verliefd worden daar in Australië Lisa’ ‘ Volgend jaar kom je gewoon weer terug naar Nederland’ . Sorry mam, maar ik ben hopeloos verliefd! Lexi heeft helemaal mijn hart gestolen. Wat ben ik gek op dit meisje.

Sinds dat ik weer thuis ben van vakantie ben ik nog niet veel thuis geweest, Na twee weken intensief met Mark, Nina en Lexi, was het weer tijd voor een paar girlsdays! Vandaag ben ik voor het eerst weer eens een middagje thuis, dus na de schop van mama onder mijn kont.. is tadaaa, hier het resultaat van mijn vrije middag! Misschien moet ik íets vaker lekker een middagje achter mijn laptop kruipen.

Perth

Zoals iedereen ondertussen wel gemerkt heeft, ben ik waardeloos slecht in regelmatig een blog updaten. Maargoed, als je in een dagboek van mij zou kijken, zie je ook gaten van maanden, dus ik denk ook niet dat er heel veel verandering in gaat komen!

Ondertussen ben ik al weer bijna 3 a 4 weken terug van mijn vakantie in Gnalaroo. Echt, ik heb er geen moment spijt van dat ik mijn examen voor mijn rijbewijs heb laten schieten voor deze vakantie. Mijn rijbewijs stond namelijk geplant op 8 september, en dan waren ze al lang en breed op vakantie.. Het waren de meest rustgevende mooie fantastische weken die ik kon bedenken! Elke dag dobberen in zee, mountainbiken tussen de kangaroes, kajaken met Lexi tussen mijn benen en allemaal mensen ontmoeten die je graag van alles vertellen over Australië. Ook heb ik in die drie weken daar Mark en Nina goed leren kennen en we merkte dan ook dat het ontzettend goed tussen ons drieën gaat.

Nu ben ik al weer helemaal gesetteld in Perth. We groeien steeds meer naar elkaar toe, en ik kan goede gesprekken met ze voeren. Gisteren had ik mijn eerste huilbui sinds ik hier ben. Op dat moment kon ik gewoon naar Nina toe lopen, een knuffel krijgen en even vertellen wat me zo verdrietig maakte. Niks aan de hand trouwens hoor! Gewoon even een dipje van toch wel je familie en vrienden missen. Hoe leuk het hier ook is, hoeveel nieuwe mensen ik ook ontmoet, je bent toch enorm aan het loskomen van thuis. Je bent een heel nieuw leven aan het opbouwen. Soms zou je gewoon weer even bij je eigen ouders op de bank willen ploffen. Maar goed, het is fijn om te merken dat ik me zodanig thuis hier voel, dat ik net zoveel deel met Mark en Nina als dat ik thuis met mijn ouders zou doen. (Oké mam, met jou kan ik natuurlijk altijd nog het beste praten van iedereen haha)

Ik heb mezelf deze drie weken enorm in de diepte gegooid. Spontaan met allemaal mensen afgesproken, logeerpartijtjes gehad, uiteten geweest met nieuwe meiden, avonden doorgebracht in barren. Het komt erop neer dat ik gemiddeld nog maar 2 avonden in de week thuis ben. Dit is voor mij een hele omslag. Normaal was ik twee avonden weg van huis haha. Het is ook heerlijk dat ik van Nina en Mark gewoon mensen mag uitnodigen voor het eten, movienight of een logeerpartijtje. Zoals ik het maar vraag, mag en kan bijna alles! Ik heb nog nooit zoveel mensen leren kennen in z'n korte tijd, maar ik geniet ervan! Je leert echt wel sociaal te worden hier! Overdag pas ik een beetje op Lexi, onderneem ik wat actiefs zoals fietsen of hardlopen en 's avonds is het de tijd om wat te ondernemen met andere meiden.

De afgelopen week was er één vol met overwinningen. Mijn fietstocht van 100 km door de bergen had ik overleefd. Stiekem had ik verwacht dat ik het al eerder zou opgeven, maar nee, ik ging door tot het bittere einde. En bitter was het einde haha. Sinds mijn jaar van chronische vermoeidheid heb ik eigenlijk nooit meer écht geprobeerd lichamelijk zoiets op te bouwen, lichamelijk tot zoiets in staat te zijn, maar.. het is gelukt! Ik moet wel zeggen dat ik me in tijden niet zo moe lichamelijk heb gevoeld voor een week tijd, maar het was het dubbel en dwars waard. Dat is voor mij toch wel de downside van al deze nieuwe dingen ondernemen, het kost me veel energie en ik voel me vaker meer vermoeid in mijn lichaam. Niet alleen door het meer actief bezig zijn maar vooral ook door alle nieuwe indrukken en mensen. Ach, je past je erop aan. Ik heb nu een standaard rust uurtje op het midden van de dag om even bij te tanken. Je moet met chronische vermoeidheid in je lichaam goed naar jezelf luisteren, maar soms is het gewoon erg verleidelijk om net iets teveel te ondernemen.

Nadat ik dit stukje had geschreven ben ik met Mark erop uit gegaan om even een klein rondje om het meer te fietsen. Jammer genoeg heb ik duidelijk een teken gekregen dat ik toch iets meer gas moet terug nemen. Toch wel toevallig hoe je net op je blog loopt te schrijven dat je meer naar jezelf moet luisteren en dat je vervolgens het teken krijgt dat je het ook werkelijk moet doen. Ik ben onderuit gevolgen op een glad stukje weg en daarbij de binnenkant van mijn bovenbeen opgehaald. Zodanig dat ik er hechtingen in nodig had. Gelukkig was ik met Mark en die heeft gelijk geregeld dat Nina me op kwam pikken en hij heeft mij zelf thuis weer dicht gehecht. Handig z'n eerste hulp dokter in huis! Ik heb geen idee hoe ik het voor elkaar gekregen heb om mezelf precies daar te verwonden, maar ik ben er erg happy mee. Het trekt enorm, schuurt als een gek en doet behoorlijk pijn. Eens kijken hoe lang het gaat duren voordat ik daarmee weer op de fiets kan stappen. Volgens Mark duurt het wel even. Toch ook wel even een dipje hier in het gezin omdat we volgende week op vakantie gaan waarbij we mee gaan doen aan mountainbike racen. Lijkt er dus toch op dat ik niet kan deelnemen!

Nou, dat waren genoeg negatieve berichten voor nu! Eigenlijk ben ik gewoon vol aan het genieten van mijn tijd hier. Behalve wat meer vermoeid zijn en mijn ongelukje op de fiets, gaat alles super goed. Ik heb bij één iemand die ik ontmoet heb echt al het gevoel dat dat een hele goede vriendin gaat worden, dus dat is super. Toch leuk als je zo iemand ontmoet ver van huis.
Wat ook heerlijk is, is dat Nina en Mark een boot hebben. Wat is het fantastisch om hier op het water te zijn wanneer je een warme dag hebt! Helder blauw water, zeeleeuwen die om je heen zwemmen, lexi die het heerlijk vind om met je samen het water in te duiken of om te gaan kajaken. Australia is voor mij 1 groot paradijs! Daarnaast heb ik ook eindelijk een plek gevonden waar ik elke donderdagavond heerlijk een potje kan hockeyen. Top!
Ik zeg, voorlopig kom ik nog niet naar huis, hahaha.

Vakantie is Gnalaroo

Hallo lieve familie en vrienden! Na drie weken dan het eerste berichtje van mij vanuit het verre Australië!  Op dit moment zit ik in de auto, op weg naar 'huis', na een fantastische vakantie in letterlijk de middle of nowhere.  Het zijn weken geweest vol met nieuwe ervaringen, voornamelijk positieve.  De eerste paar dagen na mijn aankomst bij de familie verliepen erg fijn. Nina en Mark, en de kleine Lexi, kwamen me ophalen bij de airport en ontvingen me heel hartelijk en vrolijk. De reis had meer dan 20 uur geduurd, ik had niet veel geslapen, eigenlijk vrijwel niets, dus het was voor mij op dat moment nog best lastig actief een gesprek met ze te voeren. Je moet toch opeens over schakelen naar het Engels! Vervolgens hadden ze een welkomsdineetje voor me georganiseerd. Slik! Gelukkig hadden ze enkel drie goede vrienden uitgenodigd, die erg veel rekening met me hielde.  Nina en Mark wonen in een erg fijn modern leefhuis, hebben een reuzachtige grote dikke langharige kat en een schat van een dochtertje. Lexi is enorm ondeugend en sociaal, met een sterke wil.  In een paar minuten had ze me al geaccepteerd. Ik kwam er de volgende ochtend achter dat ik waarschijnlijk nooit een wekker zal hoeven te zetten hier. 7:15 stipt: Liesaaaaaa liesaaaaaa wakeeee up, liesaaaaaaaa WAKEEEEE UPPP.  Nou, als dat geen goede wekker is.. Zo is het de hele vakantie gegaan haha.  De rest van de dagen was het een kwestie van helpen inpakken, nog meer etentjes, Lexi vermaken en over mijn jetlag heenkomen!  En toen was het tijd om te gaan. Na 1000 km gereden te hebben kwamen we aan in Gnalaroo. Het is een plek aan zee, met om je heen het uitgestrekte landschap vol met kangoeroes, kangoeroes en kangoeroes.  Het is een plek zonder douches, stroom en degelijke wc's. En het is een plek waar ik me ontzettend goed vermaakt heb.  Er waren hooguit 15 plekken voor andere mensen en er was een klein shopje waar je toch nog wel Wifi had, haha. Jammer genoeg was het spuugduur, en slechte verbinding, dus  Ik heb er niet veel gebruik van gemaakt!  Mijn voornemen om wat actiever te worden, heb ik daar zeker kunnen nakomen. Na een paar dagen wennen daar ben ik op de mountainbike gestapt. Erg spannend, maar zeker het leren waard! Ontzettend gaaf om dat daar in de omgeving te doen. Hoge rotsen, afgronden, zacht zand etc etc etc. Oja, natuurlijk niet de kangoeroes vergeten die opeens voor je kunnen springen en die mij dan ook meeeerdere keren een hardverzakking hebben bezorgt.  Het Engels praten gaat steeds soepeler. Je begint steeds meer in het Engels te denken en ik verbaas mezelf regelmatig met hoeveel ik eigenlijk al niet weet en kan.  Al met al heb ik het enorm getroffen met mijn familie. Ik heb een enorme klik met ze, ze vinden het heerlijk om me van alles te laten zien en ik ben helemaal weg van Lexi. Mark en Nina zijn echt levensgenieters. Een paar keer per week met vrienden afspreken om te borrelen of uit eten te gaan is helemaal niet gek.  Dit weekend gaan ze drie dagen weg, en heb ik even echt tijd voor mezelf. Naja, Greg en Sue, Vrienden van hun, hebben al van alles bedacht om met me te gaan doen. Super leuke mensen, klikt ook goed, dus dat gaat helemaal goed komen! De komende weken ben ik druk aan het trainen op de mountianbike. Over vier weken gaan we namelijk weer twee weken op vakantie, en dan gaan we alle drie meedoen aan mountainbikeracen!   Liefs, Lisa 

Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op mijn reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Lisa

Deze reis is mede mogelijk gemaakt door:

Travel Active